Jedną z gwiazd filmu miał być Charles Laughton, jednak nie mogąc znieść upałów panujących w trakcie kręcenia, aktor zrezygnował. Wśród kandydatów do zastępstwa byli m.in.: Ronald Colman, Noel Coward, Ralph Richardson, Ray Milland i James Mason.
Początkowo gwiazdą filmu miał być Cary Grant, jednak aktor wycofał się z przedsięwzięcia z powodu wcześniejszych zobowiązań. W jego miejsce producenci zatrudnili Williama Holdena.
Pierwotnie reżyserią filmu miał się zająć Howard Hawks, jednak odrzucił propozycję. Po finansowym fiasku jego "Ziemi Faraonów", artysta nie chciał tworzyć kolejnego filmu "tylko" dla krytyków. Jako reżyser filmu rozważany był również John Ford.
Początkowo postać majora Wardena miał odtwarzać John Gielgud, ale odrzucił tą rolę twierdząc że jest nijaka.
Jako odtwórcę głównej roli i reżysera Sam Spiegel rozważał również kandydatury Humphreya Bogarta i Nicholasa Raya.
Zanim zaangażowano Davida Leana jako reżysera przedstawiono skrypt Zinnemannowi, Wellesowi i Wylerowi, ale żaden go nie zrozumiał. W końcu Spiegel zdecydował się na nieznanego szerzej Leana tłumacząc, że nie ma nikogo innego.
W ostatniej scenie z Majorem Cliptonem można zauważyć kręgi na wodzie, spowodowane lecącym helikopterem, z którego kręcono wątek.
Akcja filmu dzieje się w roku 1943, w jednej ze scen widzimy jednak samochód wojskowy marki Chrysler z roku 1946.
Gdy pułkownik Nicholson sprawdza drut wystający z rzeki, można zauważyć, że pomiędzy ujęciami zmienia się kierunek nurtu.
Film został w całości nakręcony na Sri Lance.
W filmie, więźniowie budują most w ciągu 2 miesięcy. W rzeczywistości, przeprawę budowało 500 brytyjskich żołnierzy i 35 słoni przez 8 miesięcy, jeszcze zanim wybrano kogokolwiek do obsady. Budowlę postawiono w Cejlonie, jej długość to 129,54 m, wysokość nad wodą - 15,24 m. Koszt przedsięwzięcia: 85 tys. funtów (~250 tys. $), czas zniszczenia: kilka sekund.
Po nakręceniu finałowej sceny, producent Sam Spiegel, załadował materiał do 5 różnych samolotów, by zminimalizować ryzyko straty.
Obydwaj scenarzyści, Michael Wilson i Carl Foreman, w czasach, kiedy kręcono film byli na tzw. Czarnej Liście - czyli nieoficjalnym wykazie twórców podejrzanych o kontakty z komunistami. Z tego powodu panowie nie zostali ujęci w czołówce filmu, a Oscara odebrała za nich jedyna osoba widniejąca w napisach w kategorii 'scenariusz' - autor francuskiej powieści, na podstawie której napisano skrypt, Pierre Boulle. Fakt, że pisarz nie znał ani jednego słowa w języku angielskim, został chyba pominięty. Wilson i Foreman dostali swoje statuetki dopiero w 1984 roku. Pierwszy nie dożył tej chwili, drugi zmarł dzień po tym, jak Akademia ogłosiła decyzję. W odnowionej wersji filmu, nazwiska obydwu scenarzystów dodano do czołówki.
Na początku filmu szerokość torów kolejowych wynosi ok. 1,6 metra (tyle, ile na wyspie Cejlon, gdzie kręcono film). Natomiast po zbudowaniu mostu, tory są o wiele węższe (ok. 60 cm).
W obsadzie filmu nazwisko Aleca Guinnessa posiada tylko jedno 'n'. Poprawiono je w odnowionej wersji.
Wbrew temu co możemy zobaczyć na filmie prawdziwy major Saito był jednym z najbardziej humanitarnych komendantów japońskich obozów, a po wojnie zeznanie pułkownika Tooseya (pierwowzoru Nicholsona) uwolniły go od zarzutów o zbrodnie wojenne.
Okres zdjęciowy do filmu trwał od października 1956 do maja 1957 roku.